Eenden vallen huis aan
De halve buurt irriteerde zich aan het gedrag van moeder en dochter die de eenden voerden. En het waren behoorlijk opdringerige eenden. In het slootje achter de woningen werd het langzamerhand een lopend buffet voor de eenden. Inclusief herrie en vervuiling van de naburige tuinen. Al zo vaak werd er bij moeder en dochter geklaagd over de overlast, maar dat mocht niet helpen. Pas toen er een heftige ruzie dreigde, nam het voeren wat af.
De buren waren enigszins tot bedaren gekomen, moeder en dochter hadden er moeite mee, maar het waren vooral de eenden die het niet eens waren met deze gang van zaken.
Brutaal liepen ze de tuin in van moeder en dochter. Bij gebrek aan voer begonnen ze in de houten muren te bijten. En zo kwamen er behoorlijke gaten in de muren. Dochter plakte dit af met montagetape. En nam het de buren kwalijk dat dit het gevolg was door hun harde eis om niet meer te voeren.
De bemiddelaars worden ingeroepen
Eén van de twee bemiddelaars verdiepte zich in eenden gedrag. Je wist maar nooit of dat nog van pas kon komen. Moeder en dochter en twee van hun buren namen deel aan de bemiddeling. De verwijten vlogen over en weer. Beide kanten beschuldigden elkaar van dieronvriendelijk gedrag. Zowel voeren als het verbod op bijvoeren, leken het belang voor de eenden en de bewoners te schaden. Iedereen wilde het beste voor de eenden, maar geen last van de eenden.
Het werd een moeizaam gesprek. Wat goed was voor de eenden en de bijkomende gevolgen bleef lang een twistpunt. Met de bemiddelaars werd de recente situatie op papier gezet: 1. De eenden werden minder vaak gevoerd. 2. De overlast was hierdoor verminderd voor de buren. 3. De overlast was toegenomen voor moeder en dochter.
Ontdaan van de emoties over de inschattingen van het eenden belang kwam aan beide kanten als belangrijkste punt de verdediging van de spouwmuren van moeder en dochter op tafel. Besloten werd dat moeder en dochter hierover informatie zouden inwinnen bij een kennis van één van de buren die hier verstand van had. Afspraken werden gemaakt en men kon voorlopig weer verder.
Na enkele weken…
In het nagesprek na enkele weken bleek er een afdoende oplossing gevonden te zijn. Nog steeds deed het moeder en dochter verdriet dat de eenden alleen nog maar 1x per dag op een vaste tijd gevoerd mochten worden, maar een goede burenrelatie bleek toch belangrijker.
De buren waren tevreden. De eenden bleken meer halsstarrig, maar hadden blijkbaar een andere voederplek gevonden, want ’s middags werden ze niet meer gezien. De muren zijn inmiddels gerepareerd en staan er weer picobello bij.