Laster! Anders kon ze het niet noemen. Pure laster. Nepnieuws.
Op het plantsoen was een WhatsAppgroep waarmee buren elkaar op de hoogte hielden van buurtnieuwtjes, uitnodigingen, schoolnieuws en dergelijke. Maar enige tijd geleden veranderde er wat.
Er slopen wat buurtroddels in. Annelie was het onderwerp van deze roddels. Zij woonde in het huis dat aan het plantsoen grensde.
Aan de bemiddelaars vertelde Annelie van wie de nieuwtjes kwamen. Pertinent wist ze dat Marja van nummer 20 en Wilma van nummer 26 hierachter zaten. Twee vriendinnen vanaf de oplevering van de woningen, zo’n 15 jaar geleden. Zij hadden haar nooit gemogen: niet groeten, rondbazuinen dat ze leefde van het geld van anderen, zeggen dat ze in het verleden gekke dingen had gedaan en dat de woningbouw haar uit haar vorige huis had gezet vanwege “onhygiënische omstandigheden”.
Annelie was het zat en wilde zonder app rechtstreeks met hen een gesprek aangaan.
Marja en Wilma vertelden dat ze niet wisten waarover Annelie het had. Dat ze zich niet zo moest aanstellen en zich liever zou moeten leren aanpassen aan de buurt. Dat er dan ook wel aardiger over haar gepraat zou worden.
Zo lag de situatie ervoor en zo kwamen de buurvrouwen bij elkaar tijdens het bemiddelingsgesprek.
Annelie legde haar situatie uit. Het lukte haar om één voor één de roddels te beschrijven en wat dit met haar deed. Wilma en Marja bleken beter op de hoogte van het verspreide nepnieuws dan zij eerder hadden laten blijken. Voor Annelie was het heel belangrijk om eerst haar naam te kunnen zuiveren voordat er over de toekomst werd nagedacht.
Door ieder te helpen de zaken anders te formuleren kon er langzamerhand minder vijandigheid en meer openingen tot begrip ontstaan.
Wilma en Marja werden uiteindelijk meer nieuwsgierig dan verwijtend. Iets wat Annelie nou ook niet zo’n geweldige verandering vond. Ze vertelde de buurvrouwen niet meer dan wat ze kwijt wilde. De bemiddelaars hielpen mee om aan beide kanten de acceptatie te laten doorkomen.
Het gesprek werd constructiever. Er kwam wat ruimte aan beide zijden om naar afspraken toe te werken. Annelie wilde op de eerste plaats excuses en rectificaties van de uitlatingen op de app over haar. Pas daarna kon er verder gepraat worden. Ook hier hielpen de bemiddelaars alle drie de bewoonsters om te zorgen dat het verzoek duidelijk bleef en het gewicht aanvaardbaar en werkbaar werd.
Met duidelijke afspraken en voornemens konden de buren, nog ietwat afwachtend, afscheid nemen van elkaar. Iedereen hield woord en de roddels werden ontkracht. Hierdoor voelde Annelie zich weer veilig genoeg om zich weer thuis te voelen op het plantsoen. De sfeer werd er voor iedereen prettiger op.