En hier weer een praktijkverhaal

Schreeuwen in de nacht

De klachten over geluidsoverlast hadden ze een jaar niet uitgesproken. Want ze wisten dat hun bovenbuurjongen problemen had met zijn emoties. Vooral in de weekenden kon hij plotseling flink te keer gaan: schreeuwen, gooien met spullen, en stampen. De eerste keren dat zij dit hoorden, schrokken ze zich wild en hadden de politie gebeld. Het leek alsof er boven ruzie was, dus de politie leek hen de beste keuze. Het bleef precies twee weken rustig. Maar daarna nam de herrie weer toe. Er moest wat gebeuren, want zo kon het niet doorgaan.

Bij het eerste gesprek met BeterBuren werd de melders gevraagd of zij al met de buurjongen zelf gesproken hadden. Dat hadden ze wel geprobeerd, maar de jongen was heel verlegen en hij leek zich te schamen voor de overlast. Hij beloofde dat ze geen last meer van hem zouden hebben. Maar dat bleek niet zo. Vandaar dat ze hulp inriepen van buurtbemiddeling.

De melders vertelden aan de bemiddelaars dat zij een vermoeden hadden dat er iets met de buurjongen aan de hand was. Zijn teruggetrokken gedrag en dan die wilde uitbarstingen, dat was toch niet normaal? Zij maakten zich zorgen dat het gedrag van de jongen zich wel eens tegen hen kon richten.

Toen de bemiddelaars bij de buurjongen aanbelden, werd er open gedaan door een jongeman die hen vriendelijk binnenliet. Hij koos zijn woorden met grote bedachtzaamheid terwijl hij uitlegde wat er aan de hand was. Hij speelde in de weekenden intensief zijn games op de computer. Hij deed dit in teamverband met een internationaal gezelschap. Ja, hij liet zich dan meeslepen in zijn spel en dat kon inderdaad wel met herrie gepaard gaan. Op dit moment zaten ze al hoog in de internationale competitie en er was een flink bedrag mee gemoeid. Geld dat hij goed kon gebruiken.

De bemiddelaars organiseerden een bemiddelingsgesprek tussen de buren. Het werd een opmerkelijk gesprek.

Al vrij snel vroeg de man van het meldende echtpaar of de buurjongen misschien een stoornis had. Verbaasd reageerde de jongen met een ontkenning. Hij was beroepsspeler. Overdag werkte hij thuis als computerprogrammeur en in de weekenden speelde hij competities. Hiermee verdiende hij een behoorlijk inkomen. En ja, hij realiseerde zich dat de herrie die hij maakte inderdaad als geluidsoverlast over kon komen. Deze uitleg werd niet al te positief ontvangen. Dus hij wist precies wat hij deed en maakte moedwillig die herrie? Het leek er op dat het gesprek in een flinke ruzie zou eindigen. De bemiddelaars wisten de gemoederen te sussen en de aandacht te leggen op de feiten en gevoelens van beide kanten. Vanuit hier begon er enig inzicht te groeien en ontstond begrip. Vandaaruit kon men praten over afspraken. De bemiddelaars hadden er een hele kluif aan, maar uiteindelijk kwam men tot afspraken.

Na 6 weken bleken de afspraken nagekomen te zijn: de buurjongen had zijn computerkamer geïsoleerd en daarmee was de herrie afgenomen. De melders hadden later nog geïnformeerd hoe de competitie was afgelopen. Een ander team had gewonnen. Maar de burenrelatie was gered.