Niet geslaagd zijn de bemiddelingen waar buren niet tot een overeenkomst komen en het probleem continueert.
Een gemiste kans en heel spijtig voor beide buren.
Maar is dat wel zo? Wat gebeurt er nadat buurtbemiddeling zich teruggetrokken heeft.
Elsa vertelt met zichtbaar genoegen haar verhaal:
“Wij wonen in een klein, afgezonderd straatje waar de meesten elkaar wel zo’n beetje kennen. Gewoon op burenniveau. Niet te close, maar wel sociaal.
Buurtbemiddeling is ooit bij twee buren geweest. Ik ken beide buren en ga goed met ze om. Ik heb hun gemopper en geklaag over elkaar aangehoord en heb zelf buurtbemiddeling voorgesteld. Buurmans klachten over de boom van zijn buurvrouw en haar klachten over nachtelijke geluiden van hem leken me daar wel geschikt voor.
Later vertelde buurman me over het bezoek van de bemiddelaars bij hem thuis. Nou, hij stond er nogal sceptisch in hoor. Hij had weinig vertrouwen in de houding van buurvrouw. Eigenlijk was hij behoorlijk kwaad op haar, omdat hij helemaal geen geluiden maakte ’s nachts. Dan sliep hij, zei hij.
Toch zijn ze met elkaar gaan praten met die bemiddelaars erbij.
Buurvrouw vertelde er verder helemaal niets over, want ze vond het nogal vervelend allemaal. Buurtbemiddeling in onze straat. Ze wuifde het maar zo’n beetje weg als er naar gevraagd werd. Buurman vertelde me dat hij er nog grote twijfels over had of het nu beter zou gaan. Ze waren er niet uitgekomen en de beschuldigingen bleven komen.
De eerste weken was het nog op eieren lopen voor die twee. Het was nog lang niet goed. Maar toen zag ik ze ineens afgelopen maand samen onder haar boom staan om te kijken hoe die gesnoeid kon worden! Hij wilde al heel lang dat er wat aan die boom gedaan werd. En buurvrouw wilde inmiddels ook wel dat hij gesnoeid werd. Ze wist alleen niet hoe ze dat moest aanpakken. Eigenlijk kon ze dat niet in haar eentje. Daarom had ze er zo lang al niets aan gedaan.
Ze hebben pas geleden met 4 buren die boom aangepakt. Het werd nog heel gezellig. De ene buurman op een geleende ladder, buurman zelf van onder aanwijzingen gevend, buurvrouw en een andere buurvrouw takken opruimend. En heel wat commentaar van de rest van de straat.
Het gaat nu veel beter tussen hen. Buurman zuchtte maar eens diep toen ik ernaar vroeg en grinnikte dat het geklaag was opgehouden. Ze gaan nu normaal met elkaar om: gedag zeggen en allebei op hun tuinbank in hun voortuin, dan hoor je ze praten met elkaar. Meteen een stuk leuker in de straat zo. Wat eerst een mislukte bemiddeling leek, was na een paar maanden toch geslaagd. Voor ons als buren in ieder geval wel.”