Een persoonlijke terugblik van een betrokken collega
Marjan Vos, coördinator van Zuideramstel, Oud-Zuid en Zuidoost, gaat met pensioen. Marjan, eerst jarenlang betrokken als vrijwilliger bij BeterBuren in Zuidoost, kwam in 2017 als vaste vakkracht in dienst. De organisatie neemt afscheid van een ervaren, zeer betrokken, hardwerkende medewerkster die zich voor de volle 100% inzette voor bewoners, bemiddelaars, collega’s en netwerkpartners.
Pensioen
Pensioen betekent een deur achter je dicht doen, die afsluit wat in de afgelopen 40 of 50 jaar dagelijkse kost was. En dan ga je dus ook haast vanzelf terugblikken op wat er achter je ligt. De redactie van deze Nieuwsbrief merkte fijntjes op dat ik niet alleen de eerste werknemer van BeterBuren ben die met pensioen gaat, maar dat ik er ook een ben die vele facetten van het werk dat BeterBuren doet, heeft leren kennen.
Gestart als vrijwilligster in 2009
Ik begon 14 jaar geleden als vrijwillig bemiddelaar voor BeterBuren te werken in Zuidoost. Net als meerdere vrijwilligers wilde ik dit om `vlieguren’ te maken na een voltooide mediation opleiding. Na een paar jaar ben ik ook groepsbemiddelaar geworden en nog weer wat later nam ik het, toen nog vrijwillige, coördinatorschap van de groep in Zuidoost op me.
De organisatie was nog een stuk kleiner dan vandaag de dag. Er zaten 5 of 6 mensen op kantoor, die de aanmeldingen aannamen en uitzetten bij de vrijwillig coördinatoren van de verschillende stadsdelen. De opdeling in verschillende teams met bemiddelaars per stadsdeel was al de structuur.
Het was enorm boeiende werk bij het bemiddelen om achter de deur te komen bij een grote verscheidenheid aan mensen. Kleurrijk en uitdagend!
Ik herinner me het grote aantal zaken in Zuidoost waar vaak niet voldoende bemiddelaars voor waren. Met als gevolg dat ik soms 4 zaken tegelijk deed en namen en gebeurtenissen en adressen door elkaar husselde ….
En als professionele kracht: bekend stadsdeel en gegroeide organisatie
Ik beëindigde het vrijwilligerswerk voor BeterBuren na vijf jaar. De liefde voor het vak en de heel specifieke aanpak van buurtbemiddeling was toen al wel diep geworteld. Toen er dan ook zo’n 1,5 jaar later een vacature verscheen bij het inmiddels heel wat groter gegroeide BeterBuren heb ik zonder aarzeling gesolliciteerd. En werd tot mijn vreugde aangenomen als betaalde coördinator van drie stadsdelen: Zuideramstel, Oud Zuid en Zuidoost. Mijn eigen vertrouwde wijk zat er dus ook bij!
Anders dan mijn eerder ervaring heb je als coördinator de volle verantwoordelijkheid voor `jouw’ stadsdelen. Een leuke, veelzijdige baan met veel vrijheid van handelen. En, wat daar ook bijkwam, een geweldig fijn team van collega’s om je heen om samen het werk klaren.
Ontwikkelingen
In de periode dat ik in verschillende rollen voor BeterBuren gewerkt heb, zie ik het aantal meldingen waarbij sprake is van een kwetsbare situatie toenemen. Niet alleen psychosociale problemen maar ook multiproblematiek. In verschillende gebieden is merkbaar dat door de verwijzers hierop gereageerd is door de leefbaarheid gericht onder de loep te nemen. Voor mijn werk betekent dit een nieuw en uitgebreider netwerk met mogelijkheden.
BeterBuren blijft de ontwikkelingen volgen en als coördinator is het boeiend en belangrijk om mee te werken aan aanpassingen binnen onze methodiek.
Wat er nog steeds was en wat al die jaren de rode draad is geweest zijn de bizarre, vreemde, verdrietige, opvallende, mooie en boeiende situaties die je door wildvreemde mensen in vol vertrouwen worden voorgelegd. Dat heeft mij al die jaren steeds gefascineerd in dit werk. De kortstondige ontmoetingen met mensen in situaties die ze zelf niet op kunnen lossen en die zó dankbaar zijn dat ze hun verhaal mogen doen en dat er naar ze geluisterd wordt.
Ik ga met pensioen en neem mee..
Dat, en natuurlijk mijn collega’s en de vrijwilligers, is wat ik het meest ga missen als ik straks de deur definitief achter me sluit: al die verhalen en korte inkijkjes in het leven van anderen. Ik zou natuurlijk opnieuw actief kunnen worden als vrijwillig bemiddelaar, maar ik ga me voorlopig op heel andere dingen richten en neem alle dierbare verhalen en herinneringen met me mee.